“Περί όνου σκιάς…” η αλλιώς τα “περί δήμου σκιάς”

Πολύ παλιά η ιστορία τούτη.
Ο περίφημος ρήτορας Δημοσθένης αγορεύει στην εκκλησία του Δήμου. Προσπαθεί να διαφωτίσει τους συμπολίτες του για τα μεγάλα προβλήματα της πόλης τους. Μα αυτοί …αγρόν αγόρασαν! Κουβεντολόι και πασατέμπο. Και πέρα βρέχει!…

Ο Δημοσθένης ενοχλήθηκε αλλά δεν είπε κουβέντα για την αδιαφορία στους Αθηναίους. Ετσι είστε; σκέφτηκε. «Θα σας περιποιηθώ!» Και άρχισε, ξαφνικά, να μιλάει για κάποιον πατριώτη τους που νοίκιασε ένα γάιδαρο (ταξί της εποχής…) για να πάει στα Μέγαρα. Ολα πήγαιναν καλά και ενοικιαστής και ιδιοκτήτης του υπομονετικού γαϊδαράκου ψιλοκουβέντιαζαν για να περάσει η ώρα τους πιο ευχάριστα.

Κατά το μεσημέρι, όμως, που ο ήλιος έκαιγε υπερβολικά, ο ταξιδιώτης ζήτησε να σταματήσουν κάπου, για να ξεμουδιάσει. Ο ονηλάτης υπάκουσε, όπως και οι σημερινοί ταξιτζήδες (που πολλές φορές σταματάνε τόσο άτσαλα που λες «χάθηκε λίγο μυαλό»!).

Τότε, βέβαια, το περίφημο «κυκλοφοριακό» (traffis!) πρόβλημα ήταν άγνωστο. Φαίνεται, όμως, πως ανύπαρκτα ήταν στο δρόμο των δύο ταξιδιωτών και τα δέντρα. Γι’ αυτό, ο ενοικιαστής του όνου θέλησε να προφυλαχτεί από τις καυτερές αχτίνες του ήλιου καταφεύγοντας στη σκιά που έκανε το σώμα του όνου. «Αμ δε!» του λέει ο ιδιοκτήτης του όνου. «Φύγε από τη σκιά του όνου, κύριε! Εδώ και τώρα!». «Τι λες, μωρέ; Εγώ δεν έχω νοικιάσει το γαϊδούρι;». «Ναι, ναι! Αλλά το γαϊδούρι, όχι τη σκιά! Κατάλαβες;».

Σ’ αυτό το σημείο ο Δημοσθένης σταμάτησε την αφήγηση. Και αμέσως ξέσπασε μυριόστομη απορία του πλήθους: «Τι έγινε μετά;»!!! Τι σου είμαστε οι Ελληνες! Από τα πανάρχαια χρόνια στα ίδια τριγυρνάμε!
Για τη σκιά και τους καβγάδες καιροφυλαχτούμε!
Γιά την ουσία όμως της υπόθεσης σπάνια.

Υ.Γ Για το γαϊδούρι λοιπόν, για το γαϊδούρι η συζήτηση και όχι για την σκιά του!!!