Ο ΛΑΟΣ….. Ο ΤΟΤΟΣ….. ΚΑΙ ΤΑ ΜΕΤΕΚΛΟΓΙΚΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ

Λες και συμπληρώθηκε ένας ολόκληρος χρόνος από την τελευταία ετυμηγορία του ελληνικού λαού.
Τόσο συμπυκνωμένα ήταν και είναι τα συναισθήματα, τα συμπεράσματα, τα γεγονότα, οι εξελίξεις που ακολούθησαν την θρυλική πλέον εκλογική βραδιά της 16ης του Σεπτέμβρη.
Για άλλη μια φορά ο λαός απέδειξε ότι όχι μόνο δεν υπάρχουν αδιέξοδα στην δημοκρατία αλλά και αυτή η ίδια η δημοκρατία όπως εκφράζεται μέσα από την λαϊκή βούληση, θέληση και εντολή, αποτελεί συνώνυμο του ενός ή των πολλών διεξόδων ή ακόμα και εξόδων διαφυγής από την οποία φαινομενικά και ίσως καλά στημένη πολιτική κρίση.
Για άλλη μια φορά ο ελληνικός λαός αντέταξε την σοφία, την υπομονή, την καρτερικότητα, την μεγαλοψυχία, την δίκαιη κρίση απέναντι στις ψεύτικες υποσχέσεις, το μαύρο πολιτικό χρήμα, το ρουσφετολογικό βόλεμα (Εντάξει…θέλαμε λιγότερη μεγαλοψυχία, περισσότερη τιμωρία).
Για άλλη μια φορά ο ελληνικός λαός με όπλο το χιούμορ, την σάτιρα και τον σαρκασμό αντιπάλεψε την βλακεία, την υποκρισία και την ανικανότητα των ″παραθυράκιδων″ της TV και της εξουσίας (ίσως και όχι όσο θα έπρεπε).
Για άλλη μια φορά ο λαός στο ρόλο του εμπειρότατου σεφ έβαλε τα γυαλιά στον κάθε λογής εκλογομάγειρα σερβίροντας ή προσφέροντας μια απίστευτη μετεκλογική πολιτικογαστριμαργική απόλαυση!!!
Και ιδού εμείς αχόρταγα να σκοτώνουμε την μετεκλογική πολιτική μας πείνα τσιμπολογώντας απίστευτα μεζεδάκια μιας εντελώς νέας και καθ΄όλα ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας.
Γιατί είναι εξαιρετικής έμπνευσης μεζεδάκι μια Κυβέρνηση 152 βουλευτών.
Είναι πανέξυπνο και σχεδόν σαρκαστικό να σου ζητάει ξεκάθαρη εντολή ο Πρωθυπουργός και εσύ να του προσφέρεις 150 βουλευτές συν την Ντόρα και τον Κυριάκο.
Να σε ικετεύει να του δώσεις ισχυρή κυβέρνηση για να συνεχίσει τις κατά φαντασίαν μεταρρυθμίσεις του και εσύ να του προσφέρεις μια κατά φαντασίαν αυτοδυναμία ζητώντας του να σου μετρήσει πόσα απίδια χωράει ο σάκος!!!
Είναι απίστευτο να σου σερβίρει με την ψήφο του ο ελληνικός λαός σαν δεύτερο πιάτο αξιωματική αντιπολίτευση σε κομματάκια φιλέτο με πράσινη σως αλλά Βενιζέλο και σβησμένα με καφέ Ρέλλο.
Είναι σχεδόν ηδονικό με την σοφία της ψήφου του ο ελληνικός λαός να σου αποκαλύπτει το απίθανο παρασκήνιο, τις ίντριγκες και τον υπόγειο πόλεμο των πράσινων ή λιγότερων πράσινων φιλόδοξων, αλαζόνων και άρρωστων με την εξουσία πολιτικών υποκειμένων.
Είναι εξαιρετικά ευφυές τέλος να σου σερβίρεται το επιδόρπιο από αριστερά ενισχυμένο στα χρώματα του κόκκινου με μια γλυκιά αίσθηση να σου γαργαλάει τον ουρανίσκο. Μια γλυκιά αριστερή αμαρτία με την υπογραφή του Αλέκου και της Αλέκας αλλά κομμένη και ραμμένη σε μέτρα ελληνικά.
Ένα αριστερό επιδόρπιο που κάνει τους φιλελεύθερους Ευρωπαίους της καπιταλιστικής αγοράς να βαρυστομαχιάζουν και τους Αμερικανούς φίλους της Ντόρας που πάσχουν από αλλεργία στο κόκκινο να βγάζουν σπυράκια!!!
Κάποιοι θα φύγουν από το τραπέζι χωρίς να χορτάσουν την πολιτική τους πείνα. Κάποιοι θα ήθελαν καλύτερους συσχετισμούς, παραδειγματικές τιμωρίες, βαθύτερη και ουσιαστικότερη αλλαγή του πολιτικού σκηνικού.
Ίσως όμως και το στομάχι μας να μην είναι έτοιμο για τόσο εξεζητημένες γεύσεις. Ίσως πάλι πρέπει να αφεθούμε να απολαύσουμε τις υπέροχες γεύσεις που έχουν ήδη σερβιριστεί σε αυτό το μετεκλογικό τραπέζι. Ίσως να πρέπει να κρατήσουμε και λίγη όρεξη για το επόμενο εκλογικό μενού.
Ίσως δεν ξέρω.
Ένα μόνο γνωρίζω θα το φωνάξω και θα συνεχίσω να το κάνω να… προσκυνώ τη χάρη σου Λαέ μου!!!