Εικονόδουλοι, Εικονοκλάστες και η Εικόνα Καραμανλή.

Στο 20ο κεφάλαιο του δεύτερου βιβλίου της ιδρυτικής διακήρυξης της Νέας Δημοκρατίας αναφέρεται ρητώς από τον ιδρυτή Κων/νο Καραμανλή, τον αείμνηστο: «ου ποιήσεις σεαυτώ είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα … ου προσκυνήσεις αυτοίς ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς».
Στην διάρκεια του ελληνικού πολιτικού Μεσαίωνα βέβαια η λατρεία εικόνων αντιγράφων Καραμανλή διαδόθηκε ευρέως στο Αθηνοκεντρικό κράτος ιδίως στην μετά τον Καραμανλή Β΄ τον νεώτερο πρώτη εποχή διακυβέρνησης.
Από την άλλη μεριά δεν έλειψαν μέσα στη Νέα Δημοκρατία εικονοκλαστικές τάσεις ιδιαίτερα ισχυρές τόσο στις κεντρώες όσο και στις ακροδεξιές επαρχίες της Νεοδημοκρατικής αυτοκρατορίας.
Εκεί υπήρξαν σημαντικά υπολείμματα "Τατουλητών" και κέρδιζε συνεχώς έδαφος ο "Πολυδωρισμός" και ο ακραίος "Μανωλακισμός", αιρέσεις εχθρικές προς κάθε μορφή Καραμανλικής λατρείας.
Είναι αλήθεια ότι με την πάροδο της Νέας διακυβέρνησης δεισιδαίμονες προλήψεις συνδέθηκαν με το προσκύνημα της εικόνας του αρχηγού.
Ψηφοφόροι κυρίως των λαϊκότερων στρωμάτων, βουλευτές και Υπουργοί πρόβατα αλλά και μοναχοί (βλέπε Εφραίμ) αφελείς και απαίδευτοι απέδιδαν ολοένα και μεγαλύτερη σημασία στην προστατευτική δύναμη όχι πια του εικονιζόμενου Πρωθυπουργού αλλά και του ίδιου του αντικειμένου της φορητής εικόνας.
Τελούσαν παράλογες πράξεις που θύμιζαν ειδωλολατρία.
Έτσι κατά την διάρκεια ης συνεδρίασης της κεντρικής επιτροπής του κόμματος έφερναν την εικόνα στη θέση του ίδιου του αρχηγού, έπαιρναν το γαλάζιο χρώμα ξύσμα , το αναμίγνυαν με χειροκρότημα και το μεταχειρίζονταν για θεραπευτικούς σκοπούς απέναντι στις οδυνηρές για αυτούς δημοσκοπήσεις…
Η διαμάχη στην γαλάζια αυτοκρατορία συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Άγνωστο είναι ακόμα ποιοι θα επικρατήσουν.

Οι εικονολάτρες ή οι εικονομάχοι. Οι εικονόδουλοι ή οι εικονοκλάστες…
Αμήν …