Κυριακή, Φεβρουαρίου 17, 2008

Το αμάρτημα των ανθρώπων πάνω στη γη που πονά!!!




Ο καιρός έχει αλλάξει! Όλοι το αισθανόμαστε! Ζούμε καταστάσεις για τις οποίες οι επιστήμονες μας προειδοποιούσαν χρόνια πριν συμβούν. Ότι όμως δεν είναι άμεσα υπαρκτό και χειροπιαστό οι περισσότεροι θεωρούμε απλά ότι δεν υπάρχει!
Και όμως...όλα είναι εδώ και μας περιμένουν να τα ζήσουμε και εμείς και τα παιδιά μας και τα παιδιά τους ...
Αν από την στιγμή που το συνειδητοποιήσει ο καθένας από εμάς δεν αρχίσει να κάνει κάτι γι’ αυτό πρώτα σε προσωπικό και έπειτα σε συλλογικό επίπεδο, ίσως τότε τα πράγματα να εξελιχθούν πολύ άσχημα για όλους μας!
Είναι πια επιτακτική ανάγκη να χρησιμοποιήσουμε όλοι τις εσωτερικές μας σκέψεις για να απεικονίσουμε έναν πιο καλό, πιο ασφαλή, πιο καθαρό, πιο υπεύθυνο και πιο αγαπημένο κόσμο.
Όλοι μαζί με αυτές τις σκέψεις και στην συνέχεια τις αντίστοιχες πράξεις μπορούμε να επηρεάσουμε τον πολιτικό, οικολογικό και πνευματικό χώρο του πλανήτη μας.
Το παρακάτω γράμμα μας δίνει να κατανοήσουμε πόσο σοφά είναι τα λόγια που ακολουθούν: πρόκειται για ένα γράμμα που έγραψε ένας ινδιάνος αρχηγός των Σιού γύρω στα 1800, απαντώντας στην προσφορά της κυβέρνησης να αγοράσει ένα μέρος από τη γη της φυλής του.
Διαβάζοντας το γράμμα του ας σκεφτούμε πως έχουμε μεταχειριστεί το περιβάλλον που κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας. Τα λόγια του είναι σήμερα πιο αληθινά από ποτέ.

« Ο Πρόεδρος από την Ουάσιγκτον ειδοποιεί ότι θέλει να αγοράσει την γη μας,
Αλλά πώς μπορεί να αγοράσει ή να πουλήσει κανείς τον ουρανό; Τη γη; Η ιδέα αυτή είναι παράξενη για μας. Αφού η φρεσκάδα του αέρα και το λαμπύρισμα του νερού δεν είναι ιδιοκτησία μας, πώς μπορείς εσύ να τα αγοράσεις;
Κάθε μέρος της γης είναι ιερό για το λαό μου.
Κάθε αστραφτερή πευκοβελόνα, κάθε αμμουδερή παραλία, κάθε ομίχλη μέσα στο σκοτεινό δάσος, κάθε λιβάδι, κάθε έντομο. Όλα είναι ιερά στη μνήμη και την εμπειρία του λαού μου.
Γνωρίζουμε το χυμό που κινείται μέσα στα δέντρα όπως γνωρίζουμε το αίμα που κινείται μέσα στις φλέβες μας. Είμαστε μέρος της γης κι αυτή είναι μέρος δικό μας. Τα αρωματισμένα λουλούδια είναι αδερφές μας. Η αρκούδα, το ελάφι, ο μεγάλος
Αετός , είναι αδερφοί μας. Οι βράχοι, οι χυμοί στο λιβάδι, η ζεστασιά που βγάζει το σώμα ενός πόνι, και το σώμα του ανθρώπου, ανήκουν όλα στην ίδια οικογένεια.
Το αστραφτερό νερό που κυλά στα ρυάκια και τα ποτάμια δεν είναι απλώς νερό, είναι το αίμα των προγόνων μας. Αν σου πουλήσουμε τη γη μας, πρέπει να θυμάσαι ότι είναι ιερή. Κάθε αντανάκλαση μέσα στα καθαρά νερά των λιμνών, σου μιλά για γεγονότα και αναμνήσεις από τη ζωή του λαού μου. Το κελάρυσμα του νερού είναι η φωνή του παππού μου. Τα ποτάμια είναι αδέρφια μας. Σβήνουν τη δίψα μας.
Μεταφέρουν τα κανό μας και τρέφουν τα παιδιά μας. Γι αυτό θα πρέπει να δείξεις στα ποτάμια την καλοσύνη που θα έδειχνες σε έναν αδερφό.
Αν σου πουλήσουμε τη γη μας, να θυμάσαι πως ο αέρας είναι πολύτιμος για μας,
Ότι ο αέρας μοιράζεται το πνεύμα του με τη ζωή που συντηρεί.
Ο άνεμος που έδωσε στον παππού μας την πρώτη του ανάσα, δέχεται και το δικό μας τελευταίο στεναγμό. Ο άνεμος δίνει στα παιδιά μας το πνεύμα της ζωής. Έτσι, αν σου πουλήσουμε τη γη μας, πρέπει να τη θεωρείς ιερή, σαν ένα μέρος όπου μπορείς να
Πας για να γευτείς τον άνεμο που γλυκαίνεται από τα άνθη του λιβαδιού.
Θα διδάξεις στα παιδιά σου αυτά που διδάξαμε στα δικά μας παιδιά; Ότι η γη είναι μητέρα μας; ‘Οτιδήποτε συμβαίνει στη γη, συμβαίνει και σε όλα τα παιδιά της γης.
Ένα πράγμα ξέρουμε: η γη δεν ανήκει στον άνθρωπο, ο άνθρωπος ανήκει στη γη. Όλα τα πράγματα συνδέονται σαν το αίμα που μας ενώνει όλους. Ο άνθρωπος δεν
έπλεξε το δίχτυ της ζωής, είναι απλώς μια κλωστή μέσα σ’ αυτό. ‘Ότι κάνει στο δίχτυ, το κάνει στον εαυτό του.
Ένα πράγμα ξέρουμε: ο θεός μας είναι και δικός σου θεός. Η γη είναι πολύτιμη
Γι’ αυτόν και αν βλάψεις τη γη, είναι σαν να περιφρονείς το δημιουργό της.
Η μοίρα σας είναι ένα μυστήριο για μας. Τι θα συμβεί όταν σκοτωθούν όλα τα βουβάλια; Όταν εξημερωθούν όλα τα άγρια άλογα; Τι θα συμβεί όταν στις ιερές γωνιές του δάσους θα πλανιέται η βαριά μυρωδιά πολλών ανθρώπων και
η θέα των πράσινων λόφων θα κρύβεται από τα σύρματα που μιλούν;
Που θα είναι τότε ο λόγγος; Θα ‘χει χαθεί! Που θα είναι ο αετός; Θα ‘ χει χαθεί!
Και τι σημαίνει να αποχαιρετήσεις το γοργοπόδαρο άλογο και το κυνήγι;
Θα είναι το τέλος της ζωής και η αρχή της επιβίωσης.
Όταν και ο τελευταίος ερυθρόδερμος θα έχει εξαφανιστεί μαζί με την φύση, και η ανάμνηση του δε θα είναι παρά η σκιά ενός σύννεφου που τρέχει πάνω απ’ το λιβάδι, θα είναι ακόμη εδώ αυτές οι παραλίες κι αυτά τα δάση; Θα έχει απομείνει τίποτα από το πνεύμα του λαού μου;
Αγαπούμε αυτή τη γη όπως ένα νεογέννητο αγαπά τους χτύπους της καρδιάς της μητέρας του. Έτσι , αν σου πουλήσουμε τη γη μας , να την αγαπάς όπως την αγαπήσαμε κι εμείς. Να τη φροντίζεις όπως τη φροντίζαμε κι εμείς. Να έχεις
στο νου σου την ανάμνηση της γης όπως ήταν, όταν θα την πάρεις.
Διατήρησε τη γη για όλα τα παιδιά και αγάπα την, όπως ο Θεός μας αγαπάει όλους.
Όπως εμείς είμαστε μέρος της γης, έτσι κι εσείς είστε μέρος της γης. Αυτή η γη είναι πολύτιμη για μας. Είναι επίσης πολύτιμη για σας. Ένα πράγμα ξέρουμε: υπάρχει μόνο ένας Θεός. Κανένας άνθρωπος, είτε είναι Ερυθρόδερμος είτε Λευκός, δεν μπορεί να στέκει ξέχωρα από τους άλλους. Γιατί τελικά είμαστε αδέρφια. »

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ ΘΑ ΑΝΑΡΤΗΘΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΟΥ BLOG.

ΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΟΥ.